Over Inktvissen

Inktvissen , of Sepia officinalis , zijn de kameleons van de zee met de mogelijkheid om de kleur direct te veranderen . Ze zijn koppotigen weekdieren in dezelfde familie als octopus en inktvis , maar de meeste vogelliefhebbers weten over hen , omdat hun calcium - rijke cuttlebone wordt gebruikt als een bron van calcium voor kooivogels . Inktvissen hebben een zeer grote hersenen en ogen met betrekking tot hun lichaamsgrootte en worden beschouwd als een van de meest intelligente ongewervelden . Er zijn ongeveer 120 bekende soorten inktvissen . Beschrijving

Inktvissen hebben een afgeplat , brede kop eindigend in acht korte tentakels en twee langere degenen die verborgen worden gehouden . In het centrum van de tentakels de inktvis heeft een scherpe snavel lijken op de snavel van een papegaai . De grote ogen een W - vormige leerling . Het lichaam of mantel is breed en afgeplat met een flexibele vin loopt helemaal omheen . Binnen de mantel is de langgerekte cuttlebone , eigenlijk een interne schelp. De grootste soort is de Australische reus zeekat ( Sepia Apama ) , die kan wegen dan 23 pond. en een mantel tot 20 cm lang . De meeste soorten zijn veel kleiner met het kleinste wezen slechts 6 centimeter lang .
Range

Inktvissen zijn volledig afwezig uit Amerika maar anders wijd verspreid in de tropen en subtropen als ver noordelijk als Groot-Brittannië . Er wordt gedacht dat de koude , diepe wateren van de Atlantische en Stille Oceaan hebben verhinderd inktvis van kolonisatie van de Caraïben en de Amerikaanse kust . Inktvissen zijn aanwezig rondom Oost-en Zuidoost -Azië en West -Europa , de Middellandse Zee en de gehele kustlijnen van de Afrikaanse en Aziatische continenten .
Habitat

Hoewel bekend te duiken tot een diepte van 2.000 voet , de meeste inktvissen soorten leven in ondiep water niet dieper dan 320 voet waar wat licht doordringt . Zij geven de voorkeur vlakke bodem waar ze roerloos en bijna onzichtbaar kan rusten op het substraat .
Gedrag

De inktvis is een hinderlaag roofdier die vertrouwt op zijn opmerkelijke vermogen om van kleur te veranderen direct en haar heimelijke bewegingen te besluipen vis en krabben voordat grijpen ze met haar twee lange tentakels . Inktvissen gebruik elastisch , sac -achtige pigment organen in hun huid genaamd chromatoforen om kleuren te veranderen en kan zelfs variëren de textuur van hun huid om de achtergrond aan te passen.

Alle soorten kunnen achterwaarts verplaatsen door straalaandrijving door het forceren van het water door middel van een sifonbuis net onder hun hoofd . Ze hebben ook een donker bruine inkt wolk los als bedreigd. Mannetjes vechten vaak voor paren met vrouwtjes en volwassenen van beide geslachten sterven na fokken . De wijfjes leggen trossen druiven -achtige eieren in holen en onder stenen
Gebruikt

Op de meeste plaatsen waar de inktvis zijn vonden ze worden gegeten ; . Ze kunnen worden gedroogd als een snack zoals in Zuidoost-Azië , gekookt in stoofschotels of gebakken . In Italië de inkt gebruikt om zwarte pasta en in Spanje wordt gebruikt om de smaak zwarte paella . Hun inkt werd ooit gebruikt om sepia kleurstof bereiden hoewel dit nu grotendeels vervangen door kunstmatige kleurstoffen . Inktvissen kan ook door specialisten worden bewaard in grote zeewater aquaria en hun cuttlebone wordt nog steeds gebruikt als een bron van calcium voor vogels en reptielen .

• *Tasmanian Devil Informatie 
• *Hoe worden Shells Gemaakt