Over Orka's die in gevangenschap leven

The Killer Whale is al lang een nietje van vele aquatische -thema pretparken. Miljoenen mensen kijken als ze stunts met menselijke trainers voeren . Zoals bij elk dier dat is overgenomen uit het wild met de bedoeling van het uitvoeren , is er echter een groot deel van de controverse rond de praktijk . Maar terwijl er negatieve effecten op de dieren , zijn er misvattingen ook. Geschiedenis

De eerste geregistreerde geval van een orka wordt het wild gevangen en geplaatst in een pretpark was 1964 , in Vancouver , Canada . In de decennia die volgden , werden meer dan 100 walvissen uit de Stille Oceaan voor soortgelijke doeleinden . In het midden van de jaren 1980 , controverse ontstaan ​​over de behandeling van deze dieren en hij methoden waarin ze werden uit hun huizen gehaald . Sindsdien zijn orka's zijn gefokt in het wild met het doel van zijn pretpark attracties. Ondanks dit , zijn ze nog steeds een bedreigde diersoort .
Functie

Orka's zijn belangrijke trekpleisters in attractieparken zoals Sea World . Door hun intelligentie en algemene speelse karakter , zijn ze vaak getraind om stunts uit te voeren . Walvissen zijn bekend sprongen maken en salto's , alsook opname van hun trainer hoog in de lucht en terug naar beneden in het water opnieuw.
Effecten

effecten van een orka in gevangenschap kan worden slopende . Afgezien van een verminderde levensduur , een negatief effect is rugvin instorten . Naar schatting 60 tot 90 procent van alle orka's in gevangenschap lijden aan deze kwaal , dat is wanneer de belangrijkste vin op hun rug niet meer rechtop staat en in plaats daarvan bochten deel of het geheel van de weg , aan beide zijden. Dit komt omdat ze niet meer kunnen zwemmen sterk voor lange afstanden , dus verzwakking van de vinnen .
Misvattingen

Een veel voorkomende misvatting over orka's in gevangenschap en van de soorten in algemeen is dat ze gevoelig zijn voor mensen aan . In werkelijkheid zijn er zeer aanslagen ooit gemeld geweest . In veel gevallen ging het om een mens zwemmen en spatten rond in de wateren bewoond door zeehonden, die de walvissen eten. Dit zorgde ervoor dat de mensen te verschijnen als zeehonden vanuit het perspectief van de walvis , waardoor ze proberen aan te vallen. In de meeste gevallen , zodra het beest besefte precies wat het was na , het droop af .
Overwegingen

De gemiddelde levensduur voor moordenaar Hales in het wild is ongeveer 50 jaar voor vrouwen en 30 jaar voor mannen . Hoewel over het algemeen goed verzorgd in gevangenschap , zijn er nog onvermijdelijke , negatieve effecten op de levensduur. Van de bijna 200 walvissen gevangen genomen sinds de jaren 1960 , hebben bijna 75 prcent niet woonde meer dan 10 jaar . Minder dan 20 langer dan 15 tot 20 jaar overleefd . Slechts twee hebben iets dicht bij hun normale levensduur overleefd .

• *Gordeldieren als huisdier 
• *Over Rockhopper Penguins