Nederlandse huisdieren
Nederlandse huisdieren
? Muntjac herten zijn kleine dieren in de onderfamilie cervinae , die ook elanden en herten getuft . Elf soorten van muntjac leven wereldwijd, waaronder de reus , Indiase , Fea 's en Borneose geel muntjacs . Man muntjacs , evenals het hebben van geweien , ook oversized bovenste hoektanden die uitsteken uit de mond als kleine slagtanden . Beschrijving
Muntjac herten variëren in grootte van de reus muntjak , die gewichten van £ 88 bereikt . , Om het blad herten , die slechts 25 kilo weegt . volgroeid . Man muntjacs zijn vaak groter dan vrouwtjes en hebben meer prominente gewei. Gewei, in tegenstelling tot de meeste herten , beginnen rond het voorhoofd plaats bovenaan de schedel . Afhankelijk van de soort , kan muntjacs variëren van geelbruin tot bijna zwart , met variaties ontworpen om camouflage te helpen in hun leefgebied .
Habitat en Range
Azië is de thuisbasis voor alle soorten van muntjac , van India tot China en delen van zuidoost-Azië zoals Vietnam en Thailand . De kleine herten hebben de neiging om een reeks van beboste leefgebieden waaronder groenblijvende en tropische bossen te bevorderen. De meeste soorten leven in bergachtige gebieden en in de buurt van waterbronnen zoals rivieren en beken . Muntjacs worden zelden gezien ver van een gebied met dichte ondergroei , en vermijd geopend graslanden.
Dieet en Predators
muntjacs zijn vooral herbivoren , voedend op grassen , vruchten , bladeren en scheuten in hun bos huizen. Sommige soorten, zoals de Indiase muntjak , zijn omnivoren en voeden zich met kleine dieren als vogels eieren. Muntjacs zijn ook bekend als blaffende hert vanwege het lawaai dat ze maken als een waarschuwing van roofdieren in de buurt. De kleine herten gejaagd voor voedsel door lokale dorpelingen in hun huis bereiken en kunnen ten prooi vallen aan tijgers , luipaarden en de wolf -achtige Aziatische dhole evenals andere grote carnivoren .
Life Cycle
Sommige soorten herten leven in kleine kuddes , maar muntjacs neiging om solitaire dieren zijn en hun eigen kleine gebieden die kunnen overlappen met die van andere individuen . Mannetjes en vrouwtjes komen alleen samen om te paren , die over het algemeen gebeurt in tijden van overvloedige beschikbaarheid van voedsel . Meestal een enkele nakomelingen geboren die de vrouw die alleen zorgt voor . Net als de meeste herten, zal de fawn verbergen in hoge grassen , terwijl haar moeder voedt totdat hij groot genoeg is om te reizen met zijn ouder wordt . De meeste soorten van muntjac herten bereiken vruchtbare leeftijd in hun eerste levensjaar .
? Giraffen behoren tot de familie Giraffidae . Slechts een andere soort aandelen deze familie titel : okapien . Terwijl giraffen zijn een bekend dier , vaak gezien in dierentuinen en afgebeeld in cartoons van kinderen , okapis zijn een veel minder bekende dieren . In feite hebben wetenschappers niet officieel bevestigen hun bestaan tot 1901 en ten onrechte dacht dat ze een nieuw soort zebra . De twee soorten delen kenmerken van de familie Giraffidae , maar ze hebben vele eigenschappen die hen
Klik hierPlatypus schimmelziekte is een gevaar voor de Tasmaanse populatie van deze bedreigde dieren . De ziekte , mucormycosis , geïntroduceerd door geïmporteerde kikkers , veroorzaakt huidzweren , secundaire infecties , en dood voor platypuses . Geschiedenis Australische amfibieën zijn de bron van de Tasmaanse vogelbekdier infectie. De eerste gevallen van mucormycosis in platypi werden ontdekt in 1982 . Tot nu toe heeft alleen de Tasmaanse vogelbekdier is aangetast. Gevallen lijken te dalen sinds 199
Klik hierVleermuizen gebruiken echolocatie om voedsel te vinden en te navigeren tijdens het vliegen . Echolocatie is gemakkelijk te verklaren . De vleermuis zendt een geluidsgolf en wacht op het geluid om een object te raken . Wanneer de geluidsgolf raakt , het weerkaatst het object en keert terug naar de vleermuis als een echo . Vleermuizen kunnen het object te identificeren door zijn echo alleen, dit omvat de grootte, vorm en textuur van de insecten in de buurt van de vleermuis . Vleermuis echolocati
Klik hier